Miejska Biblioteka Publiczna im. Stanisława Gabryela

Wiesława Owczarz (z domu Gryboś)

Urodzona 9 grudnia 1949 roku w Gorlicach. Uczyła się w Szkole Podstawowej Nr 1, następnie w Liceum Medycznym, które mieściło się w budynku I Liceum Ogólnokształcącego im. Marcina Kromera, a nauka odbywała się popołudniami. W 1969 roku podjęła pracę w szpitalu wewnętrznym na „Górce”. Obecnie na emeryturze.

Zapraszamy do galerii fotografii dostępnej na dole strony.

Wywiad z panią Wiesławą Owczarz przeprowadzony 27 października 2021 roku przez Urszulę Karasińską w Gorlicach.

Spis treści:

00:00:14 — rodzina Grybosiów mieszkająca od 1910 roku przy ulicy Węgierskiej
00:01:30 — zakład kołodziejski dziadka (spotkania gorlickich rzemieślników, uczniowie z gór), kuźnia Bodziocha
00:02:50 — II wojna światowa: „Połowę domu zajęli Niemcy, na podwórzu stała kuchnia polowa”
00:05:15 — „Syn babci — Stanisław zginął w Oświęcimiu, gdzie przebywał razem z prof. Dziopkiem”
00:07:27 — „Na gospodarce został mój ojciec mając 22 lata i jego czternastoletni brat, bo ojciec zachorował”
00:08:35 — ulica Węgierska we wspomnieniach z dzieciństwa
00:10:00 — Kaflarnia Kadłubowskiego i spółki
00:14:02 — pan Korton, nauczyciel ze szkoły w Gliniku rysujący wzory kafli i figurek
00:17:19 — maziarnia przy ulicy Węgierskiej i stawy ropne w okresie międzywojnia
00:18:02 — drewniana „rura” w poprzek ulicy, którą płynęła ropa ze stawów do maziarni
00:19:20 — likwidacja stawów ropnych w latach 50. XX w.
00:20:11 — resztka ropy wypływająca do dzisiaj spod bloku
00:21:07 — „Do kaflarni jeżdżono dołem od szpitala”
00:21:14 — jajczarnia w miejscu maziarni (po wojnie)
00:21:53 — sprzedaż jajek na litry
00:22:40 — PTHW (Przedsiębiorstwo Transportu Handlu Wewnętrznego) przy ulicy Węgierskiej
00:23:15 — piekarnia Dobka
00:24:18 — starzy mieszkańcy ulicy i ich nieistniejące już domy
00:24;54 — wspomnienie akcji „Niewidzialna Ręka”
00:26:53 — szpital wewnętrzny na „Górce”(budynek wybudowany przez Nycza i przekazany miastu po wojnie)
00:29:50 — ciąg dalszy opowieści o starych mieszkańcach ulicy
00:30:38 — pola pani Kaniowej (miejsce gdzie dzisiaj stoi szpital)
00:31:01 — mąż Wiesławy Owczarz — Czesław — kierownikiem budowy szpitala, bloków szpitalnych, budynku pogotowia, oddziału zakaźnego na „Górce”
00:34:12 — „Bardzo lubiłam swoją pracę” (pielęgniarstwo) — wspomnienie szczególnych pacjentów, np. jadącego na oklep na koniu z atakiem astmy
00:36:22 — „Nawet po latach pracy nie obojętnieje się na los pacjentów”
00:38:38 — Kamila Długosz — żona Władysława Długosza

Serdeczne podziękowanie dla pani Zofii Marchel za pomoc przy poszukiwaniach osób chętnych do udzielenia wywiadu.