Mając ludzi i świat na oku

11 września 2019

Festiwalowe wydarzenia to także okazja, by zapoznać się z najnowszymi publikacjami spod znaku eseju. W tym roku gatunek ten będą reprezentować znakomici autorzy — Marek Bieńczyk, Wojciech Bonowicz i Tomasz Dostatni OP, wszyscy wirtuozersko władający polszczyzną oraz niezwykle uważnie przyglądający się światu. Warto już dziś zaznaczyć w terminarzu wydarzenia z ich udziałem.

W środę, 25 września, o godz. 17:00 festiwalowa publiczność będzie miała okazję uczestniczyć w spotkaniu BRAMA NA WCIĄŻ OTWARTA, które będzie poświęcone twórczości i działalności TOMASZA DOSTATNIEGO OP — dominikanina, publicysty, duszpasterza i rekolekcjonisty oraz tłumacza z języka czeskiego. Punktem wyjścia do rozmowy prowadzonej przez ANDRZEJA STASIUKA będzie zbiór Otwarta brama, zawierający teksty koncentrujące się na historiach ludzi, miejsc, zdarzeń, prowadzących finalnie do refleksji nad współczesnością i jej chrześcijańskim wymiarem.

POSTANOWIŁEM, ŻE ŚWIAT JEST PIĘKNY to motyw przewodni rozmowy z WOJCIECHEM BONOWICZEM, dotąd znanym festiwalowym bywalcom z roli moderatora spotkań autorskich. Tym razem krakowski poeta i publicysta odwiedzi Gorlice, by w sobotę, 28 września, opowiedzieć o swoich ostatnich wydawnictwach — Sto lat. Książka życzeń, zawierającej eseje traktujące o życzeniach oraz Dziennik końca świata, który swoją premierę miał zaledwie kilka miesięcy temu i stanowi zbiór przemyśleń oraz spostrzeżeń powołanych do życia przy okazji obserwowania codzienności, bliskich, ale też osób zupełnie obcych. Spotkanie rozpocznie się o godz. 15:00, a poprowadzi je ZOFIA KRÓL.

W niedzielę zapraszamy do Gorlickiego Centrum Kultury, gdzie o godz. 18:45 rozpocznie się wydarzenie EFEMERYDY i EPIFANIE z udziałem MARKA BIEŃCZYKA — prozaika, eseisty, historyka literatury, tłumacza z języka francuskiego, laureata Nagrody Literackiej Nike i Paszportu Polityki. Punktem wyjścia do rozmowy prowadzonej przez DARKA FOKSA będzie Kontener — najnowsza, a jednocześnie najbardziej osobista książka autora, utkana z esejów będących efektem (cytując za Justyną Sobolewską) „poszukiwania odpowiedniej formy do wypowiedzenia żałoby”.